Έχω ενα αγοράκι 3,5χρονών. Ηταν το πρωτο παιδι στην οικογενεια που γεννηθηκε. Πριν απο δυο χρονια γεννηθηκε ο ανιψιος μου. Απο τοτε που γεννηθηκε μεχρι σήμερα ο γιος μου δεν τον αφηνει σε ησυχια. Καθε φορα που συναντιουνται αλλωτε τον παιρνει αγκαλια και τον φιλαει,του δινει τα παιχνιδια του αλλωτε ομως αντιδραει ασχημα.Τον βαραει του παιρνει τα παιχνιδια κανει οπως κανει ο μικρος. Αυτο γινεται οταν ειμαστε και εμεις μαζι αλλα και με τους παππουδες.Τις περισσοτερες φορες αποφευγω να τα εχω σε επαφη γιατι ο ανηψιος μου φοβαται τον γιο μου. Και στριγγλιζει οταν τον βλέπει. Αυτό ειναι ζήλια. Πως μπορω εγω να το αντιμετωπισω αυτο?
Η επιθετικότητα στα μικρά παιδιά (μέχρι περίπου 3 χρονών) δεν είναι ανησυχητική, αντίθετα, αποτελεί αναπτυξιακό χαρακτηριστικό. Είναι αναμενόμενο να μαλώνουν τα παιδιά με άλλα παιδιά της ηλικίας τους όταν παίζουν μαζί. Το σημαντικό είναι να μάθουν μέσα από την εμπειρία και τη δική μας στάση να εγκαταλείπουν επιθετικές συμπεριφορές όπως το να χτυπούν ή να σπρώχνουν άλλα παιδιά. Πολλές φορές τα παιδιά απλώς δοκιμάζουν συμπεριφορές για να δουν τι θα συμβεί, και εκεί χρειάζεται να αντιδράσουμε με τρόπο ώστε να δείξουμε στο παιδί τι είναι αποδεκτό και τι όχι. Έτσι, θα αρχίσει να αποβάλλει τέτοιες αντιδράσεις. Όταν αντιδρά έτσι το παιδί σας, μπορείτε να το απομακρύνετε απο τον ανιψιό σας και να συζητήσετε. Εξηγήστε του ότι δεν επιτρέπεται ποτέ να χτυπάμε, να σπρώχνουμε, να παίρνουμε όλα τα παιχνίδια κτλ. , οτι πρέπει να σκεφτόμαστε και τους άλλους και να μοιραζόμαστε τα παιχνίδια για να νιώθουν και αυτοί ωραία μαζί μας, να μπορούμε να έχουμε φίλους και να περνάμε καλά. Μείνετε ψύχραιμη-μη γίνετε η ίδια επιθετική απέναντί του γιατί αυτό έχει τα αντίθετα αποτελέσματα- αλλά δείξτε του με τη στάση σας ότι η συμπεριφορά του δεν ήταν σωστή π.χ. «Δε μου άρεσε καθόλου που έσπρωξες τον Χ. Οτι και αν σε ενόχλησε ή ότι και αν ήθελες, δεν πρέπει ποτέ να πονάς τον άλλον και να τον φοβερίζεις. Πήγαινε σε παρακαλώ να του ζητήσεις συγγνώμη». Πείτε του ότι εαν το ξανακάνει θα υπάρξουν συνέπειες π.χ. δε θα τον αφήσετε να πάει στην παραλία, να παίξει με άλλα παιδιά (ή οτιδήποτε άλλο τον ευχαριστεί), και αν δείτε ότι την επόμενη φορά συνεχίζει να είναι επιθετικός, πραγματοποιήστε αυτό που είπατε. Δείξτε σταθερότητα, εφαρμόζοντας κάθε φορά την ίδια τακτική ως προς το ποιές συμπεριφορές επιτρέπονται και ποιές όχι, έτσι ώστε να εμπνέετε σιγουριά και το παιδί να μπορέσει να μάθει αποτελεσματικά. Σημαντικό είναι επίσης να τονίζετε συχνά τα θετικά στοιχεία του χαρακτήρα του και να τον επιβραβέυετε κάθε φορά που συμπεριφέρεται όμορφα. Τέλος, η επιθετική συμπεριφορά είναι συχνά σημάδι ότι το παιδί δεν έχει αναπτύξει επαρκώς τις κοινωνικές του δεξιότητες. Δε γνωρίζει, δηλαδή, πώς να διεκδικήσει αυτό που θέλει ή πώς να διαχειριστεί το θυμό και την απογοήτευσή του όταν δεν γίνεται αυτό που θέλει. Βοηθήστε το λοιπόν να κοινωνικοποιηθεί; δώστε του παραδείγματα για το πώς μπορεί να ζητήσει παιχνίδια με ευγενικό τρόπο π.χ. «σε παρακαλώ, μπορώ να παίζω και εγώ με τους κύβους;» ή «θέλεις να ανταλλάξουμε για λίγο τα παιχνίδια μας;», αλλά κυρίως δώστε εσείς το καλό παράδειγμα ακολουθώντας παρόμοια τακτική και αποφεύγοντας την επιθετική συμπεριφορά, τις φωνές και τις εκρήξεις θυμού.