Συχνές ερωτήσεις για ασθένειες

Το παιδί ξεκίνησε πριν ένα χρόνο (στην ηλικία των 2) να αντιδρά στο λούσιμο των μαλλιών. Αυτό μπορεί να οφείλεται σε συμπεριφορικά ή σε αισθητηριακά θέματα. Εφόσον ο πατέρας του παιδιού έχει διαγνωσθεί με Ασπεργκερς (από το 2013 λέγεται πλέον Αυτισμός Υψηλής Λειτουργικότητας) και εφόσον οφείλουμε να λειτουργούμε στα πλαίσια της προληπτικής παιδιατρικής προτείνω όπως:

Οι γονείς πάρουν παραπομπή από τον παιδίατρο τους ή τον γενικό γιατρό, για αξιολόγηση από παιδοψυχίατρο. Ο παιδοψυχίατρος, παίρνοντας το αναπτυξιακό, ατομικό, ιατρικό και συμπεριφορικό ιστορικό του παιδιού και κάνοντας κλινική εξέταση του παιδιού, θα είναι σε θέση να ξέρει εάν το παιδί παρουσιάζει κι άλλα σημεία πλην της άρνησης να λούσει τα μαλλιά του και αν αυτά τα σημεία είναι συμπεριφορικής ή αισθητηριακής αιτιολογίας.

Εάν το παιδί παρουσιάζει κι άλλα σημεία (δυσκολία στην αλληλοεπιδραση, εμμονικά ενδιαφέροντα, δυσκολία στις μεταβάσεις, δυσκολία στη σίτιση κτλ) που να παραπέμπουν σε νευροαναπτυξιακή διαταραχή (βλέπε ασπεργκερς) θα ζητησει ολοκληρωμενη νευροψυχιατρική αξιολόγηση.  Εξάλλου, το σημείο που δείχνει το παιδί, από μόνο του Δεν σημαίνει κάτι…

Εάν το παιδί δεν έχει άλλα σημεία στο ιστορικό του και κρίνει ο παιδψυχιατρος ότι είναι συμπεριφορικού τύπου, θα παραπεμφθεί το παιδί σε ψυχολόγο και οι γονείς θα τύχουν συμβουλευτικής για τον χειρισμό του.

Εάν το παιδί έχει αισθητηριακά θέματα και μόνο, τότε θα παραπεμφθεί σε εργοθεραπευτή για αισθητηριακη ολοκλήρωση.

Εάν όντως το παιδί έχει νευροαναπτυξιακή διαταραχή τότε θα δουλέψει με όλη την ομάδα, αναλόγως των αναγκών του.

Με αυστηρό γνώμονα την κληρονομικότητα στην οικογένεια και την ηλικία στην οποία παρουσίασε το παιδί αυτή την δυσκολία, θα έλεγα ότι ΔΕΝ πρέπει να το αφήσουν απαρατήρητο.