θα ηθελα να με συμβουλέψετε για την επιθετική συμπεριφορά της κόρης μου που είναι 2 χρονών κ 9 μηνών. χτυπάει με ευκολία τα παιδιά της ηλικίας της αλλα κ εμας.είναι πολύ νευρική κ εκρηκτική.Διακρίνω πως έχει ένα δυναμικό χαρακτηρά κ διεκδικεί αυτό που θέλει.που μπορεί να οφείλονται τα ξεσπάσματα κ η επιθετική αυτή συμπεριφορά, δεδομένου ότι μεγαλωνει σε ενα υγειές περιβαλλον.μεχρι πολυ προσφατα ηταν συνεχεια μαζι μου κ τωρα ξεκίνησε σχολείο.η συμπεριφορά ομως αυτή,ίσχυε από πριν.τι πρεπει να κανω, πως να τη χειριστω σε αυτά τα ξεσπάματα κ πως να την εκπαιδεύσω , αν θελετε, να μην χτυπάει.
Τα βρέφη και τα μικρά παιδιά έχουν συχνά έντονα συναισθήματα, τα οποία δε γνωρίζουν ακόμα πώς να διαχειρίζονται. Ρόλο στα συναισθήματα και στις αντιδράσεις τους παίζουν, εκτός από την προσωπικότητα τους, και οι συνθήκες και γεγονότα της ζωής τους, οι χαρακτήρες, οι σχέσεις και οι συμπεριφορές των γονιών τους και άλλων σημαντικών ατόμων με τα οποία αλληλεπιδρούν. Δυστυχώς μέσα από ένα γράμμα δε μπορώ να τα γνωρίζω όλα αυτά για να σας απαντήσω με ακρίβεια για την περίπτωση σας. Γι' αυτό χρειάζεται εξειδικευμένη αξιολόγηση της κατάστασης. Πιο γενικά όμως μπορώ να σας πω τα εξής: - Τα παιδιά που δέχονται ή παρακολουθούν σκηνές βίας, είτε πραγματικές είτε φανταστικές (τηλεόραση) γίνονται πιο επιθετικά - Τα παιδιά που ακούνε πολλές φωνές στο περιβάλλον τους, είτε προς τα ίδια είτε μεταξύ τρίτων επηρεάζονται και μπορούν να γίνουν επιθετικά - Τα παιδιά που αρρωστούν συχνά τα ίδια ή οι γονείς τους, δεν έχουν όση σημασία χρειάζονται ή μπορεί και να παραμελούνται, που έχουν καθυστέρηση στην ανάπτυξη τους, δυσκολίες προσαρμογής και άλλα προβλήματα μπορεί να αντιδράσουν με επιθετικότητα ή απόσυρση - Τα παιδιά που υπερ-προστατεύονται με αποτέλεσμα να στερούνται σωματικό παιχνίδι, παιχνίδι σε εξωτερικούς χώρους και παιχνίδι εξερεύνησης, μπορεί να αισθάνονται καταπιεσμένα και να αντιδρούν επιθετικά Όπως βλέπετε, υπάρχουν πολλά ενδεχόμενα και πιθανοί συνδυασμοί. Αυτό που μπορείτε να κάνετε ως γονείς είναι να βεβαιωθείτε ότι είστε καλά πρότυπα για το παιδί σας και ότι δεν του διδάσκετε άθελα σας συμπεριφορές που δε θέλετε να έχει. Φυσικά δεν είναι εύκολο αυτό, αλλά με συμβουλευτική από ειδικό μπορείτε να το πετύχετε. Αν εσείς είστε ήρεμοι και ψύχραιμοι και το πρόβλημα βρίσκεται αλλού, θα πρέπει να το εντοπίσετε και να το αντιμετωπίσετε όσο γίνεται. Παράλληλα, εξηγήστε της ότι είναι λάθος, δε μπορούμε να χτυπούμε τους άλλους γιατί μετά πονούν και στεναχωριούνται. Πείτε και δείξτε της ότι καταλαβαίνετε γιατί θυμώνει (που θα πρέπει πρώτα όντως να καταλάβετε και δεν είναι πάντα εύκολο), ότι είναι εντάξει να θυμώνει αλλά όχι να χτυπά. Δώστε της επιλογές: π.χ. μπορείς να φωνάξεις, να πετάξεις το κουκλάκι σου, να πεις ότι είσαι θυμωμένη ή να μη μιλάς σε αυτόν με τον οποίο θυμώνεις, αλλά σε καμία περίπτωση να χτυπάς.