Ο θηλασμός δακτύλου είναι μια συχνή συνήθεια στα παιδιά. Η συνήθεια αυτή έχει παρατηρηθεί σε υπερηχογραφήματα κυήσεως από την 29η βδομάδα της εμβρυικής ζωής και υπολογίζεται ότι περίπου 10-34% των παιδιών κατά τη διάρκεια του πρώτου χρόνου ζωής θηλάζουν το δάκτυλό τους. Ο θηλασμός δακτύλου παρατηρείται σε ίση συχνότητα ανάμεσα στα αγόρια και τα κορίτσια. Μελέτες όμως δείχνουν ότι τα κορίτσια δυσκολεύονται περισσότερο να απαλλαχτούν από αυτή τη συνήθεια σε σχέση με τα αγόρια.
Γιατί άραγε τα παιδιά θηλάζουν το δάκτυλό τους;
Διάφορες θεωρίες προσπαθούν να δώσουν εξηγήσεις γιατί τα παιδιά θηλάζουν το δάκτυλό τους. Η ψυχαναλυτική Φροϋδική θεωρία υποστηρίζει ότι ο θηλασμός (sucking) αποτελεί ένα νεογνικό αντανακλαστικό και ο θηλασμός του δακτύλου είναι μια μορφή «βρεφικής σεξουαλικότητας». Όταν επιμένει τότε απλά έχει μεταπηδήσει στο στοματικό στάδιο και είναι αποτέλεσμα συναισθηματικής διαταραχής. Μια άλλη θεωρία υποστηρίζει ότι ο θηλασμός δακτύλου είναι μία έμφυτη συμπεριφορά που γίνεται συνήθεια ή συμπεριφορά που έχει μάθει το παιδί και επιμένει.
Άλλοι υποστηρίζουν ότι ο θηλασμός δακτύλου προσφέρει στο παιδί ένα αίσθημα σιγουριάς, ηρεμίας και ασφάλειας και εξασφαλίζει ένα κέλυφος προστασίας για το παιδί. Επομένως καταστάσεις που κατακλύζουν το παιδί με αρνητικά συναισθήματα όπως η κούραση, το άγχος, το συγκρουσιακό οικογενειακό περιβάλλον, η έλλειψη στοργής, τρυφερότητας και αγκαλιάς ωθούν το παιδί να βρει παρηγοριά θηλάζοντας το δάκτυλό του.
Τι συνέπειες μπορεί να προκαλέσει ο θηλασμός του δακτύλου στα παιδιά;
Σε γενικές γραμμές το πιπίλισμα του δακτύλου είναι μια καλοήθης συνήθεια που το παιδί την σταματά από μόνο του χωρίς να ελλοχεύει σοβαρές επιπτώσεις για την υγεία του. Το σενάριο αυτό ισχύει αν:
Συνέπειες από το θηλασμό δακτύλου στο δάκτυλο του παιδιού
Τα παιδιά που θηλάζουν το δάκτυλο ειδικά για μεγάλο χρονικό διάστημα έχουν αυξημένη πιθανότητα να παρουσιάσουν παρωνυχίτιδα ( μόλυνση μεταξύ του νυχιού και του δέρματος του δακτύλου), έκζεμα, δερματική βλάβη από τον ιό του απλού έρπητα στο δάκτυλο αλλά και παραμορφώσεις στο δάκτυλο.
Συνέπειες στα δόντια και τη γνάθο
Οι επιπτώσεις που μπορεί να προκαλέσει ο θηλασμός του δακτύλου στα δόντια έχουν περιγραφεί από το 1870.
Μπορεί να οδηγήσει σε:
Δεν έχει εξακριβωθεί από μελέτες ποια ηλικία είναι το όριο που οι βλάβες στην οδοντοστοιχία γίνονται μη αναστρέψιμες. Οι περισσότεροι συμφωνούν ότι οι παραμορφώσεις στα δόντια μπορούν να αναστραφούν αν η συνήθεια αυτή σταματήσει μέχρι την ηλικία των 4 ετών. Η δημιουργία μόνιμων παραμορφώσεων στην οδοντοστοιχία του παιδιού εξαρτάται από το χρονικό διάστημα και την ένταση που θηλάζει το παιδί το δάκτυλό του καθώς και από τη γενετική προδιάθεση.
Συνέπειες στη ψυχοσυναισθηματική σφαίρα του παιδιού
Τα μεγαλύτερα παιδιά που θηλάζουν το δάκτυλό τους μπορεί να βιώσουν καταστάσεις κοινωνικού στίγματος, να γελοιοποιούνται από τους συμμαθητές τους, να χαρακτηρίζονται ως ανώριμα και κοινωνικά μη αποδεκτά παιδιά με καταστρεπτικές συνέπειες στην ψυχική τους σφαίρα.
Πώς μπορούμε να βοηθήσουμε το παιδί μας να διακόψει το θηλασμό δακτύλου;
Τα περισσότερα παιδιά σταματούν από μόνοι τους να θηλάζουν το δάκτυλό τους πριν την ηλικία των 4 ετών και οι αλλοιώσεις στα δόντια ή τη γνάθο συνήθως επανέρχονται. Ένας μικρός αριθμός παιδιών συνεχίζουν να θηλάζουν το δάκτυλό τους σε μεγαλύτερη ηλικία. Σε αυτές τις περιπτώσεις ο κίνδυνος πρόκλησης μη αναστρέψιμων βλαβών στην οδοντοστοιχία είναι μεγαλύτερες. Πολλές τεχνικές έχουν χρησιμοποιηθεί αλλά η χρυσή τομή είναι ο συνδυασμός πολλών ενεργειών που αναφέρονται πιο κάτω.
Ιδανικό θα ήταν να επιλέξετε μια ξέγνοιαστη περίοδο για να αρχίσετε τις προσπάθειες να διακόψετε το θηλασμό δακτύλου, όπως το καλοκαίρι για να είναι το παιδί ήρεμο, ξεκούραστο και πιο συνεργάσιμο.
Εάν όλες οι πιο πάνω ενέργειες αποτύχουν τότε χρησιμοποιούνται πιο δραστικά μέτρα όπως τα παρακάτω: