Πυλωρική στένωση: Συγγενής υπετροφική πυλωρική στένωση

Τι είναι η πυλωρική στένωση;

Για να γίνει πιο εύκολα αντιληπτό τι ονομάζουμε πυλωρική στένωση, πρέπει πρώτα να γνωρίσουμε τη «διαδρομή» που ακολοθούν οι τροφές στο πεπτικό μας σύστημα.

Οι τροφές που τρώμε  ( ή το γάλα που πίνει το βρέφος σας) , αρχικά περνάνε μέσα απο ένα σωλήνα που λέγεται οισοφάγος. Έπειτα φτάνουν στο στομάχι και στη συνέχεια με τη βοήθεια συσπάσεων του στομάχου,  διέρχονται προς το τελευταίο τμήμα του, τον πυλωρό,  ο οποίος «ανοίγει» και  προωθεί σιγά-σιγά το περιεχόμενό του προς το έντερο για να γίνει η απορρόφηση των θρεπτικών ουσιών.

Στην πυλωρική στένωση οι μύες του πυλωρού υπετροφούν, παχαίνουν, με αποτέλεσμα η διάμετρος του να μικραίνει, δυσχαιρένοντας τη διάνοιξη του. Έτσι η τροφή δεν μπορεί να προχωρήσει με ευκολία απο το στομάχι προς το έντερο και αποβάλλεται με τη μορφή εμέτων.

Εμφανίζεται σε βρέφη ηλικίας 10 ημερών εως 10 εβδομάδων και πιο σπάνια μετά τη 12η εβδομάδα ζωής.  Παρατηρείται συχνότερα στα αγόρια και μάλιστα στα πρωτότοκα.

Πού οφείλεται η πυλωρική στένωση;

Οι αιτίες που προκαλούν την πυλωρική στένωση, δεν έχουν διευκρινισθεί. Πιθανό να συσχετίζεται με γενετική προδιάθεση, προωρότητα ( νεογνά που γεννήθηκαν πριν τις 37 εβδομάδες), κάπνισμα κατα τη διάρκεια της εγκυμοσύνης και άλλα.

Ποια είναι τα συμπτώματα της πυλωρικής στένωσης;

Όπως προαναφέρθηκε, η πυλωρική στένωση εκδηλώνεται με εμέτους. Αρχικά εμφανίζονται σε αραιά διαστήματα και στη συνέχεια ακολουθούν κάθε γεύμα του μωρού σας, γεγονός που αδιαμφισβήτητα προκαλεί μεγάλη ανησυχία σε εσάς τους γονείς. Προοδευτικά γίνονται πιο ορμητικοί, μοιάζουν με εκσφενδόνιση ρουκέτας, γι ‘αυτό και ονομάζονται ρουκετοειδείς έμετοι. Παρόλα αυτά, λίγο μετά το επεισόδιο του εμετού,  το βρέφος είναι πρόθυμο να ξαναφάει.

Σε περίπτωση μη έγκαιρης αντιμετώπισης τα βρέφη είναι εύκολο να αφυδατωθούν και να αναπτύξουν ηλεκτρολυτικές διαταραχές, λήθαργο,  απώλεια ή στασιμότητα βάρους.

Επίσης, ο ίκτερος του βρέφους που παρατείνεται μετά την ηλικία των 15 ημερών πιθανό να οφείλεται σε πυλωρική στένωση.  

Με ποιό τρόπο γίνεται η διάγνωση;

Η λεπτομερής λήψη ιστορικού και η κλινική εξέταση του βρέφους από τον παιδίατρο του, θα θέσουν αρχικά την υποψία της πυλωρικής στένωσης.  

Στη συνέχεια, ο παιδίατρος σας για να επιβεβαιώσει τη διάγνωση,  θα προχωρήσει σε υπερηχογράφημα στομάχου-πυλωρού  όπου θα γίνει μέτρηση του μήκους και του πάχους του πυλωρικού μυός. Οι τιμές αξιολογούνται με βάση την ηλικία του βρέφους.  Πάχυνση του μυικού τοιχώματος ≥3 mm και επιμήκυνση ≥ 14mm είναι ενδεικτικές τιμές για πυλωρική στένωση.

Σε περίπτωση που το πρώτο υπερηχογράφημα δεν επιβεβαιώσει τη διάγνωση,  πιθανόν ο παιδίατρος σας να ζητήσει να επαναλάβετε την εξέταση μερικές μέρες αργότερα αφού η πυλωρική στένωση είναι εξελισσόμενη νόσος.

Πιο σπάνια απαιτείται επιπλέον ακτινολογικός ή ενδοσκοπικός έλεγχος.

Πώς θεραπεύεται η πυλωρική στένωση;

Η θεραπεία γίνεται με χειρουργική επέμβαση η οποία ονομάζεται πυλωρομυοτομή. Στην πυλωρομυοτομή μετά απο γενική αναισθησία δημιουργείται μία μικρή διαμήκης τομή στον πυλωρό, που σκοπό έχει τη διάταση του σημείου της στένωσης που θα επιτρέπει στις τροφές να προωθούνται με ευκολία στο έντερο.

Αν υπάρχουν ηλεκτρολυτικές διαταραχές, είναι σημαντικό να διορθωθούν με ενδοφλέβια υγρά.